به گزارش قدس آنلاین، حجت‌الاسلام و المسلمین سید علی سجادی زاده، با اشاره به ایام دهه کرامت و میلاد باسعادت ثامن‌الحجج(ع) بابیان اینکه یکی از وظایف ما، آشنایی با امام رضا(ع) و راه این بزرگوار است، گفت: امام هشتم(ع) در روزگار خود بر اساس لقبی که از پدران خود امام صادق(ع) و امام موسی بن جعفر(ع) رسیده، نزد جهانیان مشخص و روشن شد به نام عالم آل محمد(ع)، البته همه ائمه (ع) عالم هستند، اما زمینه علم امام رضا(ع) در آن زمان بروز و ظهور پیدا کرد.

وی تصریح کرد: در روزگاری که مأمون با سیاست خاص و شیطنت خود امام(ع) را به خراسان دعوت کرده بود تا ایشان را زیر نظر داشته باشد و به‌اصطلاح خودش، ناکارآمدی خاندان اهل‌بیت(ع) را نشان دهد، اما امام رضا(ع) از نقشه مأمون و تهدیدهای او به‌عنوان فرصتی استفاده کردند و جایگاه قرآن، پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را به همگان نشان داد.

استاد حوزه علمیه خراسان، با اشاره به اینکه یکی از کارهایی که مأمون انجام داد برگزاری مناظرات با ادیان و افراد مختلف بود تا به خیال خود امام رضا(ع) را از پاسخ‌ها درمانده و تفکرات مردم از آن‌ها شکسته شود، افزود: عالم آل محمد(ع) در تمامی مناظرات با ادیان مختلف، پاسخ راهبان مسیحی را از روی انجیل، پاسخ یهودیان و سران یهود را از روی تورات و کتاب‌هایشان می‌دادند.

حجت‌الاسلام و المسلمین سجادی زاده ابراز داشت: امام رضا(ع) در کنار اینکه با دانشمندان گوناگون بحث و صحبت داشتند و جایگاه علمی اهل‌بیت(ع) را نشان، و مخاطبان را به اصل منبع علم که همانا قرآن کریم است، توجه می‌دادند.

وی با اشاره به اینکه علی بن موسی(ع) در گفتار و عمل، به قرآن و اهل‌ بیت(ع) توجه داشتند و صحبت‌ها، جواب سؤالات و مثال‌هایی که می‌زدند را از قرآن می‌گرفتند و به مخاطبان آدرس منبع اصلی را می‌دادند، خاطر نشان کرد: امام رضا(ع) در ماه‌های معمولی هر سه روز یک ختم قرآن انجام می‌دادند، اما آنچه از بیان ایشان مهم‌تر و تأکید شده، تفکر در قرآن است.

استاد حوزه علمیه خراسان، بیان داشت: ما باید زمان‌شناسی و مکان‌شناسی قرآن و شأن نزول آیات را بدانیم؛ وقتی آیات و برخی از احادیث را مطالعه می‌کنیم آن‌چنان به‌روز هستند که گویی برای زمان حال نازل و گفته‌شده است.

حجت‌الاسلام و المسلمین سجادی زاده افزود: امام رضا(ع) در ماه مبارک رمضان، ۴۰ ختم قرآن داشتند، اما با تمسک به آیه «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَیٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا؛ آیا منافقان در آیات قرآن تفکر نمی‌کنند یا بر دل‌هایشان خود قفل‌ها (ی جهل و نفاق) زده‌اند.»، برای ما نمی‌پسندیدند که قرآن تنها ورد زبان باشد و از این رو بر تدبر و تفکر در آن تأکید می‌کردند.

عضو قرارگاه علمی آموزشی قرآن و عترت حوزه علمیه خراسان اضافه کرد: با توجه به اینکه امامان معصوم (ع) قرائت یک جز قرآن را در روز سفارش کرده‌اند، در سیره امام رضا(ع) نیز، خواندن قرآن بعد از نمازها به‌ویژه نماز صبح و توجه به قرائت ۵۰ آیه از کلام وحی به‌صورت روزانه و سلام به حضرت رسول(ص) و امامان معصوم(ع)، بیان‌شده است.

وی افزود: امام رضا(ع) در تمام امورات خود به زیارت و منزلت امام حسین(ع)، تربت و جایگاه کربلا و همچنین محل قربانی شدن اولیا خدا(ع) توجه داشتند و تأکید می فرمودند که تسبیح گفتن با تربت و سجده کردن بر آن، باعث رقت قلب می‌گردد و هر کس با تسبیح تربت بگوید: «سبحان‌الله، والحمد للّه، ولا إلهَ إلَا اللّه، واللّه ُ أکْبَر»، خداوند شش هزار نیکی برایش می‌نویسد، شش هزار بدی از او می‌بخشد، شش هزار درجه او را بالا می‌برد و شش هزار شفاعت برایش ثبت می‌کند.

استاد حوزه علمیه خراسان، با بیان اینکه نماز و قرآن ضمن اینکه برای انسان در این دنیا و عالم آثار معنوی و برکات دنیوی دارد، اما مهتر برای ما تأثیرات آن در آخرت است، گفت: نیازهای انسان از هر عالمی به عالم دیگر متفاوت است و گسترده‌تر می‌شود همچنان که نوزاد در زمان شکل‌گیری از خون مادر تغذیه و نیازهایش پس از به دنیا آمدن، تغییر می‌کند؛ لذا آثار و برکات نماز و قرآن خواندن در عالم دیگر، تفاوت‌هایی دارد.

وی ابراز کرد: امام رضا(ع) برای هرکسی که هدیه می‌فرستادند، مقداری از تربت را ضمیمه آن می‌کردند و عقیده داشتند تربت امام حسین(ع) به اذن خدا، سبب امنیت و تبرک است.

حجت‌الاسلام و المسلمین سجادی زاده با اشاره به شعر دعبل خزاعی در محضر امام رضا(ع) تشریح کرد: ارادت امام هشتم(ع) به امام عصر(عج) زمانی مشخص می‌شود که وقتی ابیات «خروج امام لا محالة واقع / یقوم علی اسم الله بالبرکات / یمیز فینا کل حق و باطل / و یجزیی علی النعماء و النقمات؛ آنچه امید می‌دارم، ظهور امامی است که البته ظهور خواهد کرد و بانام خدا و یاری او و با برکت‌های بسیار به امامت قیام خواهد کرد و هر حق و باطلی را تمیز و مردم را به نیک و بد، پاداش و کیفر خواهد داد» خوانده می‌شود، حضرت رضا(ع) بسیار گریه می‌کنند و پس‌ از آن، می‌فرمایند: ای خزاعی! روح‌القدس، این دو بیت را به زبان تو انداخته است؛ آیا می‌دانی آن امام کیست؟ دعبل پاسخ می‌دهد: نه. مولای من! جز اینکه شنیده‌ام امامی از خاندان شما خروج خواهد کرد و دنیا را از فساد، پاک و پر از عدل و داد خواهد نمود. فرمودند: «الامام بعدی محمد ابنی و بعد محمد ابنه علی و بعد علی ابنه الحسن و بعد الحسن ابنه الحجة القائم المنتظری فی غیبته؛ بعد از من پسرم، محمد، امام است و بعد از او پسرش، علی، و پس از علی پسرش، امام حسن عسکری (ع) و بعد از او پسرش، حجت منتظر (ع) که ظهورش حتمی و قطعی است - گر چه بیش از یک روز از دنیا باقی نمانده باشد، خداوند، همان یک روز را آن‌ قدر، طولانی خواهد کرد تا آن امام، ظهور و دنیا را با اینکه پر از ظلم و جور شده باشد، پر از عدل و داد کند. «و اما متی؟ ولی چه وقت ظهور خواهد کرد؟ تعیین وقت آن، اکنون ممکن نیست.» پدرم از آباء گرامی خود، از علی علیه‌السلام نقل می‌کند که از رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله پرسیدند: چه وقت قائم، از فرزندان شما، ظهور خواهد کرد؟ فرمود: مثل او مثل روز قیامت است که فقط خدای تعالی وقت آن را می‌داند، ناگهان، برای شما آشکار خواهد شد.

منبع: خبرگزاری حوزه

انتهای پیام/